Montreal (2/2)

Dus ja, Montreal. Mon dieu.

Typisch geval van jammer-van-het-weer. Het praatje 'weer' begint te vervelen maar het is toch echt zo. Ik kan me nog herinneren de tweede avond - ik sleepte m'n luie reet uit bed, nam een douche en besloot toch maar naar buiten te gaan, de kou trotseren en iets te ondernemen. Daarvoor was ik tenslotte hier. Ik was Saint-Andre (de straat waar ik verbleef) nog niet uit en de wind sloeg me in m'n gezicht. Ik praat hier over een gevoelstemperatuur van ruim -40 graden en het valt gewoon niet. te. doen. Vreselijk. Omkeren dan maar? Nee ik moet iets eten, maar waar en wat?

Dat is ongeveer de strekking van m'n verblijf in Montreal. Constant het gevecht tegen de zin in koude.
Wat ik heb gezien was leuk en indrukwekkend. Bizar, dat je je in Montreal een buitenlander in het buitenland voelt. Iedereen spreekt wel engels, maar pas als je ernaar vraagt. Ergens wel logisch ook, daar niet van. Het voelt heel erg europees aan hoor, je kunt je voorstellen dat de provincie Quebec zich onafhankelijk wil laten verklaren omdat het simpelweg niks met de rest van Canada te maken heeft. De taal, de architectuur en zelfs de general attitude. Voorbeeldje: overal in Canada word drank gereguleerd in winkels van de overheid, wat betekent dat je slechts in bepaalde daarvoor bestemde winkels alcohol kunt kopen. In Ontario is dat LCBO (Liquor Control Board of Ontario). In Quebec? Gewoon europees, in elke supermarkt te verkrijgen behalve de sterke drank (> 20% alc. vol.), die moet je bij de slijterij kopen. Voor de rest zijn de straten kinderkopjes ipv beton, en ze hebben een metro. Die hebben ze in Ottawa niet.

De stad zelf is gigantisch te noemen, veeeeel groter dan Ottawa en veel meer leven. Ze zeggen in het buitenland wel: "Montreal makes up for the rest of Canada" en ergens kan ik ze geen ongelijk geven. Het is een hele vage ervaring gebleken die bevroren is door de kou. Ik kom graag nog eens terug, als ik in m'n korte broek en t-shirt door de straten kan wandelen. Dan zou ik zelfs kunnen zeggen dat dit een van m'n favorieten steden van Canada is.

Gab in Montreal (1)

Tot zover een redelijk tot goed verblijf. Ik moet echt zeggen dat de kou (die zelfs in Canada het nieuws haalt) wel een negatief effect heeft om ook maar iets te ondernemen hier. Het is overdag bijna -20 en s'avonds hoef ik niet eens te proberen om iets te gaan doen want ik heb er simpelweg de winterkleding niet voor en met deze kou is het zelfs gevaarlijk om niet goed gekleed naar buiten te gaan. Daarbij komt nog dat ik vandaag tijdens m'n bezoek aan oud-Montreal (of zoals ze hier zeggen vieux-porte) behoorlijk hard ben gevallen omdat het overal zo verdomde glad is. Mijn schuitema schoenen zijn niet echt winterschoenen blijkbaar. Ik heb een behoorlijke bult aan m'n achterhoofd en wat schaafwonden en m'n linkerpols maar het kon erger! Ik ben trots dat het 2 maanden heeft geduurd voordat ik voor het eerst uitgleed, ik zie mensen op dagelijkse basis vallen en dat zijn dan locals.

Maar goed, vieux porte du Montreal. De oudste binnenlandse haven van de wereld, ondekt door de fransen en later veroverd door de britten: vandaar dat ze hier niet echt dol zijn op de rest van Canada die wel de koningin van Engeland als staatshoofd beschouwen. Old Montreal is een vreemde gewaarwording voor de rest -- het voelt zo europees aan dat je je net in Parijs waant. De architectuur van de gebouwen is totaal anders dan de rest van Canada en typisch frans. De straten hebben nog kinderkopjes ipv asfalt en zelfs de bewegwijzering is anders dan in het nieuwe Montreal. Overal gallerieen maar vooral modern impressionistich werk; geen een waar ik naar binnen kon lopen om Pa aan te bevelen, jammer. Had wat meer europees integer werk verwacht maar goed.

Morgen bezoek ik Mont-Royale, een 300 meter hoge heuvel achter de universiteit McGill (de oudste en grootste du Canada met zo'n 30 duizend studenten), die geeft prachtige uitzichten over de stad. Verder bezoek ik nog de cathedraal en misschien nog naar het Science museum. Daarna zit het er alweer op, maar ik zou zeker nog eens terug willen komen als het weer meewerkt.

Wat is de wereld toch cliche

Wat een za-li-ge avond heb ik toch gehad. Dit is een van de eerste keren dat ik letterlijk stilstond midden in de straat, omhoog keek - de sneeuw op m'n gezicht voelde dwarrelen en diep inhalerend kon genieten van de keuze die ik 2 jaar geleden heb gemaakt. Het heeft bijna 5 weken geduurd maar eindelijk dat gevoel van YES, wat is dit ontzettend vet.

Die straat was deze, en het huis waar je tegenaan kijkt moest ik zijn, vragen om
16-jarige Ben(jamin), hij verkoopt z'n laptop om te sparen voor een Skrillex concert in New York van de zomer. Komt goed uit, want ik kan wel een laptop gebruiken na dat shitding van Kya het begeeft. Godver, daar gaat weer $175, maar goed het moet maar. Beter dan niks. Godver. Moet ik aanbellen? Vind dit best wel awkward namelijk. Er komen in deze wijken geen sneeuwschuivers, ik sta hier tot aan m'n ellebogen in die kutsneeuw en m'n neus is een ijshouweel ondertussen. De laatste bus hierheen is al vertrokken dus ik zal waarschijnlijk een taxi moeten bellen om terug te gaan. Kuuuut, dit is vaag. Nouja, gaan met die banaan. Nee wacht, nog een snelle peuk. Geef me moed, rotding.

Ding Dong!

'Ben!...doorbell! Bring your laptop down!' roept een stem. Aha, ben tenminste aan het goede adres. Al snotterend recht ik m'n rug en kijk nonchalant de veranda op en neer -- typisch suburb gezin; wiegelstoel en een klein taffeltje. De rest van de wijk straalt nog van de kerstverlichting, tot het overdreven aan toe maar dit huis niet. Zeker buitenlanders, denk ik. Die doen nooit aan die din..

'Hi!', de heer des huizens opent de deur. Keurige meneer, geen negert of hindoe. 'Benjamin will be down in a minute, please come in!'. 'Please do take of your shoes though'.
Fuck, ik draag al 3 dagen dezelfde sokken, die meuren naar de dood van pirlala. Nouja, ik wil niet onbeleefd zijn dus hop op m'n knieen.
'Snowing again huh?', kijkend naar de centimeter witte laag op m'n zwarte jas. '-yeah', lach ik nerveus.
'Want something to drink?'
'-No I'm fine, thank you though. I should be on my way soon, I don't think my bus will wait for me'.
'Ok, well make yourself at home'.

Eventjes dacht ik aan m'n rukkie en een gulpie en Moby. mmmm...home.
Ben komt de trap af gestommeld. Je typische 16 jarige puisterige puber, niks nieuws voor mij.
'Hey man', 'here for the laptop, eh?'.
Nee voor je moeder, maar ik hou m'n mond. Ik knik en loop richting woonkamer.
Damn, die laptop ziet er goed uit. Waarom verkoopt deze knul deze badboy voor $175? Vast iets mis mee, kutjong. Ik laat me niet besodemieteren!
Na 10 minuten inspecteren kom ik tot de conclusie dat ik de lachende partij ben; hij weet vast niet dattie deze laptop voor minstens het dubbele had kunnen verkopen. Je moet inloggen met je vingerafdruk verdorie! Ik houd m'n mond maar en tel vlug $175 neer. 120 euro, een schijntje!

'So, what part of Europe are you from?' vraagt moeder. Een gemoedelijke vrouw, ongeveer 1.50 meter en geblondeerd haar, plus ditto neppe tieten. 'Your accent tells me Germany? Denmark?'
-'The Netherlands actually', antwoord ik lichtelijk verbaasd. Heb ik echt zo'n vervelend steenkolen accent?
'Ooooh Holland! My cousin married a dutch guy! You should meet my daughter!'. Wel godver, dit kon wel eens awkward gaan worden.
'Aaaamber!', krijst ze naar boven. 'Come meet our guest!'. Ik wil weggggg, de kou in met m'n laptop in m'n tas en een sigaret relaxed hangend op m'n verschraalde lippen. Foto's maken van deze wijk met kerstverlichting. Vind Frank vast ubervet, met deze brede straten 'n shit. Wegggg, fuck Amber.

Amber viel wel mee, een typische twenty-something met dezelfde neppe haren als Ma lief.
'So our guest lives in Sandy Hill, isn't that close to your Uni(versity)?' vraagt mom. -'it is.' zichtbaar ongeinteresseerd. Mooi zo. Slet.
'You should drive him back to the closest bus stop, it's no weather to walk all the way back there'. '-sure, whatever.'
Ik probeer nog beleefd nee te zeggen, ik vind het fijn buiten, ik haal het wel alleen (ik haat je dochter nu al, trut), maar voordat ik m'n mond kon openen: 'come on, handsome'. Nice!

Nog wat beleefdheden later en ik zit in de auto, vraag me af of ik nu doodga - er ligt verdikkeme 20 cm sneeuw op de weg. 10 minuten later en geklaag over jongere broertjes met hun tyfusmuziek en kutsneeuw en de zwervers downtown stap ik uit en loop ik een bezinestation in voor wat Cola en Beef Jerky. 'Net goed.' denk ik terwijl ik weer naar buiten loop voor een sigaret, richting bushalte.
Het begint weer te harder te sneeuwen. 'Ja dit is fantastisch', zeg ik hardop, zoalsWesley Sneijder zo poetisch zou zeggen.

2013!

Ik ben toch op oudejaarsavond maar naar buiten gegaan. Kya was moe en ze vond het niet erg dus ik dacht what the hell, dit is m'n eerste en gelijk laatste oudejaarsavond hier dus waarom niet, eh? Achteraf niet echt de moeite waard geweest. Het enige feest in de buurt was een scottish party voor het gemeentehuis dus tussen ongeveer 1500 schotten en hun onverstaanbare volksliederen en een daadwerkelijk broodmager 'vuurwerkshow' in de kou staan kleunen haha zo hoppa het nieuwe jaar in. Blijkbaar bemoeit de Canadase regering zich niet met oudejaarsnacht dus is er geen officieel vuurwerk (alleen tijdens Canada Day en tijdens Winterlude (die komt in Februari)).

Moet zeggen dat ik blij ben dat de 'feestmaand' erop zit, en daarmee ook mijn eerste maand. Vol goede moed ga ik het beste uit dit jaar proberen te halen!

Hier wat foto's / video's die ik die avond heb gemaakt.