'Have a seat', zegt het zakenpak. 'Coffee, tea?' - waar heb ik dat eerder gehoord? In ieder geval niet ergens met een goede afloop.
De vragen zijn in principe hetzelfde: 'tell us a little about yourself', gevolgd door een 'what is your motivation to work for us?' en een eventuele 'when in your life have you gone the extra mile to make a project succeed?'. Tja. Die verzin je niet in de douche met je ogen vol shampoo. Maar het verbaast je hoe snel je met antwoorden komt als de adrelanine door je aderen pompt. Ik ben altijd al een goede leugenaar geweest, of improvisator hoe je dat ook wilt noemen dus mijn antwoorden werden hier en daar wat aangedikt.
Na de interviews met de spectucalaire uitzichten kan je je handtekening zetten onder een security check. Die had ik al moeten afleggen toen ik mijn WHP aanvraagde, maar what the hell, die kwam er clean uit dus waarom niet.
Nu komt het vervelendste gedeelte van alles. Afwachten. Telkens je inbox verversen en alleen maar gegroet worden door spam en niet dat ene mailtje. Ik probeer mezelf ook maar bezig te houden en er niet te veel aan te denken, ik heb gedaan wat ik moest doen.
Ben vanavond maar naar Confederation Park gegaan, waar ze voor de Winterlude ijssculpturen aan het maken zijn. Best imposant hoor! En ik heb mezelf verwend met een broodje texan Rib vers van de barbeque bij een van de etenstentjes die ze daar hadden. Was zooooo lekker, mijn god.
Dat soort momenten helpen je even de zorgen te vergeten en de stress los te laten en me te helpen herinneren waarom ik hier ben. Ook om te genieten, niet alleen maar zitten kneuzen. Ik post ook 2 filmpjes van de opening van de Winterlude van een kleine week terug. Het uploaden naar youtube duurt nog al lang met mijn internetsnelheid, vandaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten